Het dorp Herkingen telt ruim 1200 inwoners. Tot 1966 is Herkingen een zelfstandige gemeente met een eigen raadhuis (Kaaidijk 11) en een eigen wapen. Het gemeentewapen toont bovenaan 2 krabben en aan de onderzijde 1 krab. In het midden zien we een open mossel. Van het wapen zijn enkele varianten bekend. Opvallend is dat de scharen in de oudere varianten naar beneden zijn gericht en in de nieuwere naar boven. De oudste afbeelding, die in het Nationaal Archief ligt, is uit 1695. Daarop staat het wapen geflankeerd door een bok en een hert. Het houtsnijwerk dat in het trappenhuis van 't Krabbennest hangt, herinnert aan de oprichtingsjaar van de WSV. We zien daarop het gemeentewapen dat wordt geflankeerd door 2 zeemeerminnen.
De krab in onze clubvlag symboliseert de verbondenheid met Herkingen.
Over de schepen van Herkingen is op 28 januari 1994 in Eilanden Nieuws een paginagroot artikel verschenen. Als u dat artikel wil lezen dan moet u hier klikken.
De in 1926 gebouwde veerboot van A. Verschoor, de "Door Vertrouwen", is in volle glorie gerestaureerd en is nog steeds in de vaart. Als u daarover meer wil weten klik dan hier.
De watersnoodramp, in de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953, eist ook in Herkingen en omliggende polders zijn tol.
Twee dagen na volle maan, dus springtij, en noord-noordwesterstorm met een kracht van 11 tot 12 Beaufort! Dat zijn de ingredienten waardoor het woeste water ten westen en ten oosten van Herkingen, halverwege Battenoord, door de doorgebroken dijken spoelt. De schade is groot. Er vallen vier slachtoffers te betreuren.
"Van zilver beladen en chef van 2 en en pointe van 3 krabben en in het midden een oester alles van sabel."
Het oude heerlijkheidswapen vertoonde een krab van keel op een veld van goud. Dit wapen wordt in de Nieuwe Cronijk van Zeeland in 1696 als heerlijkheidswapen genoemd.
In het Caert-boeck van alle de dorpen, en polders gelegen inden Lande van Oost ende West Voorne, mitsgaders Over Flacqueê van 1695 wordt het wapen al wel vermeld (zie onder). Ook Van Alkemade noemt in 1729 als heerlijkheidswapen een schild van azuur, beladen met drie krabben en een oester, alles van zilver. Dit latere wapen is dus als gemeentewapen bevestigd.
Wanneer de krab is vervangen door drie soortgenoten en een oester is niet duidelijk.
De figuren zouden volgens Sierksma duiden op de voor de kust voorkomende oester en mosselbanken.
In 1966 wordt Herkingen samengevoegd met de gemeenten Dirksland en Melissant.
Het wapen van de nieuwe gemeente: " Van goud beladen met 3 versmalde golvende dwarsbalken van sabel, boven vergezeld van 3 dwarsbalksgewijs geplaatste ganzenpoten van hetzelfde en onder van een krab van keel. Het schild gedekt met een gouden kroon van 3 bladeren en 2 paarlen."
bron: www.heraldry-wiki.com
De krab van Herkingen wordt in het wapen van de samengevoegde gemeente (midden) opgenomen. Nu met de scharen naar boven gericht.
De samengevoegde gemeente gaat in 2013 op in de nieuwe gemeente Goeree-Overflakkee.
Het ontwerp symboliseert de ontstaansgeschiedenis van het eiland, de verovering van het land op de zee, daarbij de verhouding water en land. Het vruchtbare land wordt gesymboliseerd door middel van een gouden korenschoof die zich uit de zee verheft. De korenaren symboliseren op hun beurt weer de verschillende dorpen op het eiland. Dat eiland wordt bestuurd door een gemeente, zoals de korenschoof bijeen gehouden wordt door een band. De vijf golven symboliseren het water dat de gemeente omringt, de Grevelingen, het Haringvliet, de Krammer, het Volkerak en de Noordzee. De kroon werd overgenomen van het wapen van Goedereede.
(Bron Wikipedia)
In 1965 wordt de 6km lange Grevelingendam geopend. Sindsdien is de Oosterschelde niet meer rechtstreeks maar via de Grevelingensluis verbonden met de Grevelingen. Maar de Grevelingen is dan nog wel getijde water.
Nog steeds is er iets te beleven op de haven: 2 x per etmaal eb en vloed. Het is nooit hetzelfde. Dankzij het tij is de haven nog steeds bereikbaar voor schepen om koren en suikerbieten af te voeren.
Daaraan komt een einde op 3 mei 1971 als de Brouwersdam de Grevelingen definitief afsluit van de Noordzee. Voortaan staat het waterpeil (bijna) stil. De Grevelingen is het Grevelingenmeer geworden met een kunstmatig zomer- en winterpeil.
Geen vrachtschepen meer in de haven, want er is onvoldoende diepgang. Geen eb en vloed maar dag in dag uit hetzelfde waterniveau. De haven dreigt een stinkende modderpoel te worden.
Is dit het einde van de haven van Herkingen waar door de eeuwen heen een veerdienst veel handelslui een route biedt van Den Haag naar de handelssteden in Vlaanderen?
Veel dorpelingen, van jong tot oud, gaan voor en na het werk of school even over de "koaie". Zij willen niet 2x per dag in een stinkend gat kijken. Dat is niet wat een aantal mensen van het dorp voor ogen wenst als ze op de haven komen. Leven in de brouwerij, dat moet blijven! Hoe dan ook.
In de avond van 3 mei 1971 komt een vijftal mensen bij elkaar zich hierover te beraden.
Nog diezelfde avond wordt Water Sport Vereniging Herkingen opgericht. Stille getuigen, zoals de datum die is gegraveerd in de voorzittershamer en het jaartal in het houtsnijwerk in het trappenhuis van 't Krabbennest herinneren aan het initiatief van het "vijfmanschap", de oprichting van "De WSV". Nu bijna een halve eeuw geleden.
Het bestuur heeft Loes Oranje gevraagd om de WSV voor te bereiden op de herdenking van de bijeenkomst van de vijf oprichters, 50 jaar geleden, en de uitbundige viering van het gouden jubileum.
Met een kleine groep vrijwilligers wordt begonnen. Steigers en palen in de oude havenkom worden door de leden zelf met de hand geslagen. Overigens met veel gezelligheid en plezier.
Inmiddels is de grote animator en later erelid, Leen van der Velde, voorzitter van de vereniging. Ook hij zet zich persoonlijk in bij de zelfwerkzaamheid.
Al snel is de oude havenkom te klein en wordt "buitengaats" een stuk uitgegraven en een steiger gemaakt.
De sanitaire voorziening is een toiletwagen met wasbakken. Het water wordt dagelijks met een grote watertank aangevoerd door een plaatselijke agrariër. Het rioolwater verdwijnt in een septic tank.
De vaargeul is niet meer dan 20 meter breed en 1,50 meter diepgang is wel het maximum. Menig passant is naast de vaargeul gestrand.
Eind jaren zeventig blijkt dat de tijd rijp is voor "het grote werk". Plannen voor een nieuwe jachthaven worden gemaakt.
Plannen voor uitbreiding van de haven worden ontwikkeld en uitgevoerd.
In het voorjaar van 1981 wordt de haven met de huidige layout officieel geopend door de Commissaris van de Koningin.
De WSV neemt een fulltime havenmeester in dienst.
De vereniging ontwikkelt zich. Ligplaatshouders organiseren gezamenlijke activiteiten. Kinderen wordt het zeilen geleerd in hun Optimist. Het Jeugdzeilen wordt gestart.
De planning van de overheid biedt de mogelijkheid van uitbreiding van het aantal ligplaatsen voor jachten in Herkingen. Voorzitter Leen van der Velde ziet mogelijkheden en maakt plannen voor uitbreiding van de huidige haven of een 2e jachthaven. Hij overtuigt de leden niet, beëindigde zijn voorzitterschap en start Herkingen Marina. Een tweede inmiddels succesvolle jachthaven in Herkingen.
Ruim 800 jachten hebben nu in Herkingen een ligplaats. De samenwerking van de “WSV” en “De Marina” verloopt prima. De vaargeul wordt gezamenlijk onderhouden.
De grote belangstelling voor een ligplaats in onze haven inspireert de vereniging tot een “inbreidingsplan” zodat er meer mensen kunnen genieten van een ligplaats in onze haven.
In de vereniging worden steeds meer gezamenlijke activiteiten georganiseerd.
Het gemis van een clubhuis en de noodzaak van renovatie van het gedateerde havengebouw waarin verouderde apparatuur hebben geleid tot een nieuw "energie-neutraal" havengebouw dat op 27 september 2015 is geopend.
De zelfwerkzaamheid van de leden neemt toe evenals de samenhorigheid. Hierdoor dalen kosten.
De vereniging heeft inmiddels ±600 leden waarvan er nu ongeveer 350 een vaste ligplaats voor hun, veelal, zeilboot hebben.
Jeugdleden vinden met hun bootje een plek op het jollenterrein. Tijdens de Jeugdzeiltraining genieten we van de bedrijvigheid van jonge zeilertjes, hun ouders en onze vrijwillige zeiltrainers die met zachte hand de chaos masseren.
